31 Mart 2013 Pazar
KOMŞU KOMŞUNUN
Duyduk duymadık demeyin. Bugün itibariyle balkon sezonumu
açmış bulunmaktayım. Bu sabah uyanır uyanmaz penceremden yansıyan günışığını
fark ettiğim anda karar vermiştim gece balkonda kitap okuma seanslarımın
başladığına. Gün boyu heyecanını hissettim bu anın.
Evde oturmak olmazdı güzelim bahar havasında. Taksim’e attım
kendimi önce. Sizi bilmem ama ben Taksim’in kitapçılarını severim en çok. Hele
sokak aralarında saman yapraklı eski kitapların olduğu dükkanlara girdim mi
zaman geniş zaman olur, unuturum dakikaları.
Akşamın kitabı işte bu gezinti sırasında belli oldu. Ece
Temelkuran’ın bir kitabı.. “Bütün Kadınların Kafası Karışıktır” Bravo, tam
benlik işte. Kafam karışık çünkü çoktandır. Hep öyleydi belki de… Ama bu defa
teşhisi koydum kendime. Minik bir reçete bile yazdım hatta… Daha çok kitap,
daha çok kendine vakit, daha çok açık havada yürüyüş falan filan..
Kitap da belli olunca akşamki balkon sefasının heyecanı
arttı haliyle. Eve gelir gelmez balkona attım kendimi. Keyfine düşkün
olanlardanım ben… Bir ön temizliğin ardından masa çıkarılır, mevye çayı hazırlanır, okuma lambası oturtulur
baş köşeye.. Ece de geldiğine göre anlatmaya kafa karışıklığımızı, her şey
tamam…
İstisnasız her kitaba başlarken heyecanlanırım. Yazar
başlayınca anlatmaya engel olamam heyecanıma. Bu yüzden tutkudur okumak… Arada
sorarlar” neden okuyorsun yahut neden yazıyorsun?” diye. Zor değil cevabı… Yazasım
ya da okuyasım geliyor da ondan…
İşte böyle bir tutkuyla başlıyorum kitaba. İlk iki sayfayı
bitiriyorum… Hop o da ne? Karşı komşum en üst kattan sokaktaki anneannesine
sesleniyor. Zamanlama muhteşem. Yaşlıya saygı, komşularla iyi geçinmek, insan
sevgisi.. Yalan oluyor bütün güzel dileklerim.. Kısa sürer sanıyorum, olmuyor…
Metrelerce mesafeden sohbet ediyorlar gayet. Sokaktaki genç adamda katılıyor bu
senfoniye. “Dayı” oluyormuş kendisini sonradan öğreniyorum. “Banane akrabalık
ilişkinizden.”diye bağıracağım, olmuyor…
Sabır testini başarıyla atlayıp balkon keyfimden taviz vermeden devam
ediyorum okumaya..
Şimdi bu satırları yazarken kitabı sağ sağlim bitirmiş
bulunmaktayım. Ece Temelkuran sustu. Çok derin bir sessizlik ve karışık hisler
bıraktı masama. Her kitaptan sonuç çıkarmak ilkokul ödevlerinde geçerliydi,
gerçek hayatta ille de gerekmiyor bir sonuca varmaya…
Demek ki neymiş…
Komşu komşunun sessizliğine muhtaçmış azizim…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder